Vakantie betekent ook een beetje uitslapen en dat hebben we de voorbije 2 weken te weinig gedaan. Vandaag hebben we geen wekker gezet. We hebben vrij slecht geslapen door het voorval van gisteren en zijn blij dat we wat langer kunnen blijven liggen. Het heeft vannacht nog gestormd, dus we waren bang dat er ook in deze kamer een lek zou komen in het plafond.
Net na de middag vertrekken we voor een wandeling door Key West. Een echt doel hebben we niet, we zien wel waar we terechtkomen. Het is onze derde keer in Key West en erg groot is het eiland niet, dus verdwalen zullen we niet doen.
Onze eerste stop is Higgs Beach, één van de drie zandstranden van Key West. Doordat de riffen rond het eiland de golven breken, vind je hier geen natuurlijke zandstranden. Deze zijn dus aangelegd. Hoewel het niet zo’n goed weer is, zitten er toch veel mensen op het strand. Het waait erg hard, is zwaar bewolkt en het dondert af en toe. Er is nergens een redder te zien, dus hopelijk gaat iedereen uit het water als het zwaarder begint te onweren. We wandelen op de kleine pier en kijken naar een groep jetskiërs die net gaat vertrekken, je haalt de beginners er zo uit 🙂
We wandelen verder en belanden bij de West Martello Tower, een fort dat gebouwd werd om Key West te verdedigen tijdens oorlogen. Er zijn nooit oorlogen uitgevochten aan dit fort, maar toch is het zwaar beschadigd. Omdat het toch niet gebruikt werd begonnen de militairen hun wapens uit te testen op hun eigen fort.
Op dit moment wordt het gebruikt door de Key West Garden Club, als botanical Garden. De inkom is gratis, je kan wel een donatie doen in een speciaal daarvoor voorziene doos. We krijgen een lange uitleg van de man achter de balie, die ons ook een plattegrond meegeeft. De tuin is kleiner dan verwacht, dus we zijn al snel volledig rond. We zien een aantal speciale bomen en planten die we nog nergens anders gezien hebben. Er is ook een vlindertuin, maar die verliest een deel van zijn magie door het slechte weer en, vooral, door de wind. Veel vlinders zien we helaas niet.
Onze volgende stop is het African Cemetery dat net naast de West Martello Tower ligt. In 1860 heeft de U.S. Navy 3 schepen onderschept waar slaven mee vervoerd werden. Helaas hadden deze mensen weken moeten overleven in onmenselijke en vuile omstandigheden, waardoor 294 het leven lieten. Deze zijn allemaal begraven op de plaats waar Higgs Beach en West Martello zich nu bevinden. Ter nagedachtenis werd er een mooi monument geplaatst.
Een beetje verder is er opnieuw een pier. Deze keer een grote die opgedragen is aan Edward B. Knight, blijkbaar een “grote mijnheer” die veel betekend heeft voor de inwoners van Key West. We kijken opnieuw een tijdje uit over het water en houden een aantal vissers in de gaten. Ze vangen de ene vis na de andere. Ofwel zit er heel veel vis, of anders zijn ze er gewoon heel goed in!
We beginnen honger en dorst te krijgen, dus wandelen richting het centrum van Key West. Onderweg maken we foto’s van de mooie huizen en beginnen we een beetje te dromen. Als we het geld hadden, hadden we al lang zo eentje gekocht. Helaas beginnen de prijzen meestal bij 1 miljoen dollar, nog een beetje sparen dus 😉
In andere landen zie je soms straatkatten of -honden lopen, hier kom je op elke hoek van de straat wel een kip of een haan tegen. Het symbool van Key West is een Conch Shell, maar de haan kan je gerust wel als de onofficiële mascotte beschouwen!
Als we aankomen aan Duval Street zien we een winkeltje waar ze vers ijs verkopen. Perfect! Hier heb ik al een hele dag ongelooflijk veel zin in! $3.75 dollar lijkt ons wel veel voor een bolletje, tot we het potje voor onze neus krijgen. Deze hoeveelheid staat gelijk aan drie bolletjes in België. Ik ben blij dat ik er maar één gekozen heb, Wesley heeft wat meer moeite om zijn twee bolletjes op te krijgen. Geen foto’s, want ze smolten ontzettend snel!
We hebben nog altijd erg veel dorst, maar lopen verder over Duval Street met een doel voor ogen: The Bull & Whistle. Hier hebben we ons zo geamuseerd tijdens onze vorige reis, dat we absoluut terug willen om iets te gaan drinken. Aan de deur hangt een kalender waarop we zien dat The Fabulous Spectrelles vanavond spelen. Dit is een extravagante coverband die al 35 jaar meedraait in Key West. De samenstelling van de band is al een aantal keer veranderd, maar één van de vrouwen, “Baby Tracy”, doet al mee sinds het begin. We hebben hen tijdens onze vorige reis ook zien zingen en vonden deze dames geweldig, dus we blijven laat vanavond! We gaan aan de bar zitten, waar ik de margarita van de tap kies (Ja je leest het goed, van de tap!). Overdag krijg je er altijd twee voor de prijs van één. Wesley gaat voor zijn favoriet biertje, een Yuengling van de tap.
Onze dorst is nu wel gelest, maar we willen toch nog iets eten voor de dames optreden. Naast The Bull & Whistle heb je Caroline’s Cafe, een restaurant dat lekker eten serveert voor een schappelijke prijs. We spreken uit ervaring, want zijn hier al eens komen eten. We delen de Tex Mex Rolls, die superlekker zijn. Wesley kiest als hoofdgerecht de Caribbean Steak en ik eet de Chicken Broccolini Pasta, die zo groot is dat ik met spijt een deel moet laten staan.
Na het eten gaan we snel terug naar The Bull & Whistle, waar we een tafeltje uitkiezen voor het podium. De dames treden vandaag op met speciale pruiken. We hadden al een vermoeden dat er iets speciaal te doen was, maar blijkbaar is het deze week de Gay Pride in Key West. Ze dragen dan ook hun concert op aan al hun holebi vrienden.
Tijdens het concert word ik nogal vaak aangesproken door “Baby Tracy”. Later blijkt dat ze mij verwart met een jarige vrouw, genaamd Stephie. Deze blijkt niet meer aanwezig te zijn in The Bull, dus ze blijft dan maar voor mij zingen. Zoals verwacht zijn ze weer geweldig en genieten we, met de hulp van een aantal margarita’s en biertjes. Als je ooit de kans krijgt om The Fabulous Spectrelles te zien optreden in Key West: Doen! Je gaat er geen spijt van krijgen!
Na The Fabulous Spectrelles treedt er een vrouw op die we niet zo interessant vinden. We rekenen af en gaan de rest van The Bull & Whistle verkennen. Op de eerste verdieping heb je de Whistle Bar, waar je buiten op het terras kan zitten en Duval Street in het oog kunt houden. We bestellen een cocktail en een biertje en blijven een tijdje naar de mensen kijken.
Op de tweede verdieping heb je een rooftop bar, The Garden of Eden. Dit is een clothing optional bar. Vorige keer hebben ze ons ook al verteld over deze bar, maar was onze nieuwsgierigheid (of alcohol niveau) nog niet groot (hoog) genoeg. Ik moet mijn paspoort laten zien en krijg een bandje, je moet minimum 21 jaar zijn om naar boven te mogen. Wesley ziet er blijkbaar oud genoeg uit en moet zijn paspoort niet laten zien. 😉
Eenmaal boven is het toch wel een vreemd zicht. Drie vierde van de mensen zijn op dat moment nog gekleed, de rest staat in zijn blootje te dansen. Er loopt zelfs een naakte man rond die het logo van de Miami Dolphins (ons favoriete American Football Team) op zijn borst heeft geschilderd. Het valt ons op dat vooral de mannen naakt rondlopen. Blijkbaar zijn het ook de locals die uit de kleren gaan, de toeristen (zoals wij) komen enkel een kijkje nemen. Foto’s nemen of filmen is hier uiteraard niet toegelaten.
We blijven niet superlang, want je kan hier alleen maar cash betalen en ik heb toch wat te veel gedronken. We zijn allebei blij als we terug op de hotelkamer zijn, Wesley heeft een beetje moeite gehad om mij goed “thuis” te krijgen. Dit gaat pijn doen morgenvroeg!
Road Trip Florida 2017 